گفتمان نظري حاكم بر عدالت اجتماعي در برنامه پنجم توسعه، با محوريت سياست گذاري در حوزه اشتغال

مسأله اصلي پژوهش حاضر استخراج گفتمان نظري حاكم بر برنامه پنجم توسعه و تلقي فصل امور اقتصادي برنامه از عدالت اجتماعي با محوريت سياست¬گذاري در حوزه اشتغال است. بعبارتي هدف اصلي اين مقاله، يافتن پاسخي براي اين پرسش است كه پارادايم نظري مسلط در تدوين اين بخش از برنامه چه بوده و تا چه حد توانسته با وجه تمايز اعلام شده براي آن در مقايسه با برنامه هاي پيشين يعني پيشرفت در كنار عدالت اجتماعي در تناسب باشد. اين تحقيق با روش تحليل محتواي كيفي، متنِ قانون برنامه پنجم توسعه را بعنوان واحد تحليل، مورد بررسي قرارداده و ضمن توصيف و بيان احكام مرتبط با مقوله اشتغال در ده بُعد، بمنظور ارزيابي بهتر مقوله عدالت اجتماعي با محوريت سياستگذاريِ اشتغال ، تلقي هريك از بندهاي شش¬ گانه¬ي ماده 80 برنامه از عدالت اجتماعي را استنتاج نموده و بدين واسطه به شناخت پارادايم نظري حاكم بر تدوين اين بخش از برنامه دست يافته است. بدين ترتيب و با توجه به شش تلقي مستخرج از عدالت اجتماعي در احكام برنامه، رهيافتي كه در تدوين بندهاي احكام برنامه مد نظر بوده؛ نشان از توجه اصلي برنامه به رويكرد اثباتيِ رشد اقتصادي بعنوان گفتمان نظري حاكم بر قانون برنامه پنجم توسعه دارد؛ همچنين گسترش عدالت اجتماعي در فصل امور اقتصادي برنامه دچار يك نوع ابهام و اختلاط پارادايمي است. آنچه در اين برنامه از نظر مغفول مانده عدم توجه كافي به اركان و مؤلفه هاي اصلي پارادايم توسعه¬ي پايدار و توسعه¬ي انساني است.