نياز مسكن در ايران، برآورد آن تا سال 1400، و اثرپذيري آن از تغييرات ساختار سنّي جمعيت: تعديل روش‌ها در جهت نتايج واقعي‌تر

بر اساس قانون اساسي مسكن از نيازهاي اساسي هر فرد و خانواده مي‌باشد و داشتن مسكن متناسب با نياز، حق هر فرد و خانواده ايراني است. كشور ايران همواره داراي كمبود مسكن بوده است و اين موضوع به ويژه در سال‌هاي جاري، به دليل حجم عظيم جمعيّت جوان كشور از اهميّت ويژه‌اي برخوردار است. عامل اصلي نياز به مسكن، جمعيّت و تحولات آن مي‌باشد. نكته اصلي اين است كه جمعيّت به لحاظ ساختار سنّي، مي‌تواند اثرگذاري متفاوتي را بر نياز به مسكن داشته باشد. دو جمعيت يكسان ولي با توزيع سني متفاوت، نياز مسكن متفاوتي را خواهند داشت. از آنجايي كه در كشور ايران توزيع سني جمعيت در سال‌هاي اخير رو به تحول بوده است و انتظار بر ادامه تحولات در ساختار سني جمعيت در آينده مي‌باشد، لذا نياز است در راستاي اين تحولات، نياز به مسكن برآورد شده تا بتوان از مشكلات پيش روي در اين زمينه كاست. در گزارش حاضر با استفاده از اطلاعات سرشماري عمومي نفوس و مسكن كشور در سال 1390 به عنوان سال پايه، به پيش‌بيني جمعيت كشور تا سال 1400 پرداخته شد. پس از آن شمار خانوارها تا سال 1400 برآورد شده است. با توجه به شمار خانوارهاي افزوده شده در دوره زماني 1390 تا 1400، كمبود مسكن جاري در سال 1390، نرخ استهلاك واحدهاي مسكوني در طي دوره و جايگزيني واحدهاي فرسوده در سال 1390، به صورت دقيق نياز مسكن در هر يك از زيرگروه‌هاي مورد ذكر برآورد شده است. هدف گزارش، نشان دادن اثري است كه تحولات ساختار سنّي مي‌تواند بر نياز مسكن داشته باشد. نتايج نشان داد كه اثر افزايش جمعيّتِ اوايل دهه 1360، امروزه در افزايش نياز به مسكن در حال آشكار شدن مي‌باشد. اگرچه نرخ رشد جمعيت در سال‌هاي اخير كاهش يافته است و حتي دولت در زمينه افزايش نرخ رشد جمعيت به سياست‌گذاري مي‌پردازد، ولي كماكان نرخ رشد خانوار در كشور بالا است و در سال‌هاي آينده هم ادامه مي‌يابد. لذا نياز به مسكن در كشور روبه فزوني است و ادامه برنامه‌هاي ساخت‌‎وساز دولت در زمينه رفع نياز مسكن را مي‌طلبد.