كاربرد روش‌هاي پارامتريك در ارزيابي اراضي و مديريت پايدار

ارزيابي اراضي و مديريت خاك از اهميت روز افزوني برخوردار بوده و داشتن اطلاعات دقيق از وضعيت آن‌ها پيش‌نياز تصميم‌گيري آگاهانه و آمايش سرزمين است. هدف از ارزيابي تناسب اراضي، اختصاص دادن اراضي به بهترين و در عين حال سودآورترين نوع كابري است. استفاده از روش‌هاي پارامتريك در ارزيابي كيفي اراضي روشي مفيد براي افزايش بهره‌وري كشاورزي و پايدارسازي آن مي‌باشد. هدف از پژوهش حاضر ارزيابي كيفي خصوصيات مختلف اراضي بر اساس دستورالعمل فائو و كاربرد روش‌هاي پارامتريك در منطقه خداآفرين (آذربايجان شرقي) به منظور كشت و توسعه باغات مركبات بود. منطقه مورد مطالعه با وسعت 16555 هكتار در شمال شرقي استان آذربايجان شرقي واقع شده است. اراضي منطقه از لحاظ شكل ظاهري بر روي دشت (آبرفتي، سيلابي، دامنه‌اي) و مخروط ‌افكنه قرارگرفته است. تعداد 11 خاكرخ شاهد در منطقه مطالعاتي حفر و تشريح شد و بر اساس رده بندي امريكايي، خاك‌ها در دو رده اريدي‌سول و انتي‌سول طبقه‌بندي شدند. تناسب اراضي به منظور كشت مركبات، با توجه به شرايط اقليم، خاك و زمين‌نما انجام شد. نتايج تناسب اقليم بر اساس روش محدوديت ساده بيانگر كلاس N2 و بر اساس روش تعداد و شدت محدوديت كلاس S3 بود؛ كه مويد محدوديت‌زا بودن شرايط اقليمي است. هم‌چنين نتايج ارزيابي خاك و زمين‌نما در منطقه مورد مطالعه براي تيپ بهره‌وري مركبات بيانگر محدوديت‌هاي سيل‌گيري، عمق خاك، گچ و آهك بود.