بررسي كارايي روش هاي جبري و زمين آماري در برآورد ماده آلي باغات چاي (مطالعه موردي : فومن استان گيلان)

ماده آلي يكي از مهم ترين فاكتورهاي كيفي خاك مي باشد كه اثرات مشخصي بر ويژگي هاي فيزيكي، شميايي، بيولوژيكي و همچينين شناخت و ارزيابي خاك ها دارد. در اين راستا، آگاهي دقيق از پراكنش مكاني اين ويژگي خاك با دقت بالا جهت ارزيابي دقيق تر مشخصه هاي خاك، امري ضروري براي متخصصان خاك شناس مي باشد. بنابراين، اين مطالعه با هدف مقايسه كارايي روش هاي درون يابي جبري و زمين آماري در برآورد ماده آلي باغات چاي فومن استان گيلان انجام شد. بدين منظور نمونه برداي از خاك سطحي با فواصل منظم 70×70 متري در اين باغات انجام شد. سپس نمونه خاك ها، هوا خشك شده و جهت همگن كردن ذرات خاك از الك 2 ميلي متري عبور داده شد، در انتها ماده آلي خاك با روش والكلي بلاك اندازه گيري شد و تغيير پذيري مكاني اين متغير با استفاده از روش هاي جبري و زمين آماري مورد بررسي قرار گرفت. مدل هاي معكوس فاصله، توابع شعاعي و پلي نوميال جهاني به عنوان نماينده روش هاي جبري و مدل كريجينگ شامل تخمين، احتمال و خطا به عنوان نماينده روش هاي زمين آماري انتخاب شدند. نتايج نشان داد كه از بين روش هاي درون-يابي جبري و زمين آماري، روش زمين آماري كريجينگ داراي كمترين خطاي تخمين نسبت به روشهاي جبري در برآورد ماده آلي باغات چاي مي باشد؛ بنابراين از بين روش هاي جبري و زمين آماري، روش كريجينگ بهترين روش جهت مطالعه پراكنش مكاني ماده آلي در باغات چاي منطقه مورد مطالعه مي باشد. همچنين نقشه تخمين احتمال كريجينگ با در نظر گرفتن مقدار 5 /2 درصد ماده آلي مزراع به عنوان مرز ماده آلي كم و زياد، نشان داد كه احتمالاً حدود 8/ 2 درصد از وسعت منطقه مورد مطالعه داراي ماده آلي كمتر از 5/ 2 درصد و 2 /97 درصد از منطقه مورد مطالعه داراي ماده آلي بيشتر از 5/ 2 درصد در منطقه مورد مطالعه مي باشد.