بررسي وضعيت پروژه مديريت چراي دام در سطح مراتع شهرستان ميبد (مطالعه موردي: منطقه ندوشن)

نظر به اهميت حفظ پوشش گياهي و نقش ارزنده آن در توسعه اقتصادي، اجتماعي و همچنين ضرورت حفظ منابع پايه آب و خاك و در راستاي فراهم نمودن بستر مناسب جهت تجديد حيات گياهان مرتعي و به منظور جلوگيري از تخريب و ارتقاي اكوسيستم عرصه هاي طبيعي، پروژه ملي مديريت چراي دام به عنوان يكي از اقدامات حفاظتي مهم در ايجاد تعادل دام و مرتع در عرصه‌هاي مرتعي، اجراي آن بسيار ضروري و حياتي است. با توجه به اينكه شرايط اقليمي خشك بر مراتع منطقه ندوشن حاكم مي‌باشد لذا در مواجهه با خشكسالي، تصميمات مهم برخي از دامداران در رابطه با دام و مرتع ميتواند موجب حفظ حيات گياهان در طول دوره خشكسالي و تجديد پوشش بعد از آن باشد. در اين تحقيق 30 نفر از دامداران ذيحق بصورت تصادفي و از طريق معادله كوكران انتخاب شدند و با بررسي متغيرهاي مستقل و وابسته و تهيه پرسشنامه، يكسري داده‌هاي كمي و كيفي حاصل گرديد كه اين داده‌ها از طريق نرم افزار spss تحت آزمونهاي كا اسكوئر، اسپيرمن و پيرسون قرار گرفتند. نتايج حاصله نشان داد، نگرش سنتي مرتعداران ندوشن به چراي دام و عدم اعتقاد به مشاركت در اجراي طرحهاي مرتعداري به علت نا اميد بودن از نتيجه پروژه‌هاي اصلاحي و احيايي و وابستگي آنها به توان و بودجه دستگاه متولي(منابع طبيعي) از عوامل عمده تخربب بيرويه چند سال اخير در سطح مراتع منطقه ندوشن مي‌باشد. بطوريكه 98 درصد از مرتعداران ندوشن در اثر تجربه خشكسالي‌هاي اخير، هر ساله جهت جبران بخشي از خسارت احتمالي رو به بيمه كردن دام و مرتع آورده و حدودا 63 درصد از آنها بجز بيمه دام و مرتع، اجراي برنامه قرق و حفاظت را نيز در دستور كار قرار داده‌اند. نتيجه كلي اينكه با جايگزيني افراد جوان، باسواد و انععطاف پذير در امر آموزش صحيح مرتعداري و صدور مجوز چرا براي آنها، ضمن مديريت صحيح چرا دام، از تخريب مراتع اين منطقه پيشگيري مي‌گردد.