اهميت مطالعه عدم‌قطعيت مدل‌هاي خاك

در مطالعه فرآيندهاي علوم خاك با يك سري پارامترها مواجه هستيم كه براي تعيين اين پارامترها روش‌هاي مستقيم و غير مستقيم گوناگوني ارائه شده‌اند، هر كدام از اين روش‌ها داراي پيچيدگي‌هاي منحصر به فردي هستند و به نوعي با مسئله عدم‌قطعيت مواجه مي‌باشند. هدف از اين مطالعه بررسي عدم‌قطعيت موجود در پارامترهاي خاك به ويژه در مبحث مدل‌سازي فرآيندهاي فيزيكي و هيدرولوژيكي خاك كه امروزه از آن به عنوان يك چالش مهم در فرآيند مدل‌سازي نام برده مي‌شود و همچنين ارائه مختصري از روش‌هاي تعيين عدم‌قطعيت پارامترهاي خاك مي‌باشد. براي مطالعه فرآيندهاي مختلف خاك، بحث مدل‌سازي به منظور شبيه‌سازي در جهت ارائه بهترين روش مديريتي منابع آب و خاك مطرح مي‌باشد. از طرفي اين مدل‌ها از يك‌سري پارامترها تشكيل شده‌اند كه نياز مي‌باشد براي هر يك از اين پارامترها يك مقدار بهينه ارائه گردد در غير اين‌صورت نتايج بدست آمده از مدل غيرقابل استناد مي‌باشد. در كنار عدم‌قطعيت موجود در برآورد پارامترهاي خاك، به سبب وجود خطا در جمع‌آوري داده‌هاي ورودي مدل و عدم‌قطعيت در ساختار مدل، همواره عدم‌اطمينان در خروجي مدل به‌طور ذاتي وجود دارد. از اين رو مطالعه عدم‌قطعيت پارامترهاي خاك و به كمّي درآوردن ميزان عدم‌قطعيت پارامترها به منظور رسيدن به يك پيش بيني مطمئن در فرآيند مدل‌سازي در جهت ارائه بهترين تصميمات مديريتي امري اجتناب ناپذير است.