ارزيابي سطح مديريت باغ هاي پسته در شهرستان هاي رفسنجان و انار

هدف اين مطالعه، ارائه رويكردي مناسب براي ارزيابي سطوح مديريت باغ هاي پسته در منطقه مورد مطالعه با استفاده از مدل هاي تصميم گيري چندمعياري مي باشد. به اين منظور، بعد از محاسبه شاخص مديريت، سطح مديريت در 199 باغ مورد مطالعه تعيين گرديد. سپس ويژگي هاي مديريتي به‏عنوان متغيرهاي مستقل و سطوح مديريتي به عنوان كلاس هاي خروجي، جهت توسعه مدل درختي و نظام استنتاج فازي با روش استلزام ممداني مورد استفاده قرار گرفتند. خروجي هر دو مدل به صورت قواعد اگر-آنگاه ارائه و مورد بحث قرار گرفت. نتايج مدل درختي نشان داد كه مقدار بهينه آب براي حداكثرسازي سود در باغات پسته، 96 /7818 مترمكعب در هكتار در سال است. با اين وجود، توجه به ساير عمليات مديريتي مانند استفاده از مقدار مناسب كود دامي و رعايت نسبت كارآمد درختان نر به ماده مي تواند بازدهي باغ هاي پسته را به سطح قابل قبولي برساند. به طور كلي، قواعد منطقي به-دست آمده از درخت تصميم گيري در راستاي تعيين الگوي بهينه مديريتي، به سادگي قابل درك و تفسير هستند؛ اما ممكن است با اندكي تغيير در يك ويژگي ورودي، كلاس خروجي تغيير كند. حال آنكه در روش فازي، تغيير در مقادير ورودي لزوماً منجر به تغيير كلاس نمي شود. از طرفي، ارزيابي سطوح مديريتي با استفاده از مدل استنتاج فازي و ارائه قواعد اگر- آنگاهِ فازي، مستلزم بررسي تعداد زيادي قانون است و تفسير نتايج حاصل، سخت و پيچيده اما نزديك به شرايط طبيعي مي باشد.