معرفي گونه هاي بومي از جنبه منظرسازي كم‌آب به منظور توسعه فضاهاي سبز شهري در مناطق خشك و نيمه خشك (مطالعه موردي: شهرستان جيرفت)

امروزه با توجه به محدوديت منابع آبي و وقوع خشكسالي هاي طولاني مدت در مناطق خشك و نيمه خشك، اهميت حفظ و استفاده بهينه از منابع آب دوچندان شده است. از سوي ديگر، فضاهاي سبز شهري يكي از مهمترين بخش هاي مصارف آب در شهرها به شمار مي روند كه مديريت و توسعه آنها با در نظر گرفتن ويژگيهاي اكولوژيك هر منطقه حايز اهميت فراوان است. در اين پژوهش سعي شده است تا با معرفي برخي از مهمترين گونه هاي بومي مناطق خشك و بياباني، به ترويج و توسعه كشت آنها در فضاهاي سبز شهري از جنبه منظرسازي كم آب پرداخته شود، لذا در اين پژوهش با استفاده از روش كتابخانه اي و به كمك پايش ميداني به شناسايي گونه هاي مهم بومي در منطقه مبادرت شده است. از اين رو، پيشنهاد مي گردد تا گونه هاي گياهي معرفي شده شامل: كهور ايراني، گز، آكاسيا، كنار، جگ، شحم و شمح به منظور كاشت و توسعه فضاهاي سبز شهر جيرفت مورد توجه برنامه ريزان شهري قرار گيرند، چراكه علارغم سازگاري بهتر محيطي، به ميزان كمتري از منابع آبي نيز نيازمند بوده و از اين طريق در مصرف آب صرفه جويي به عمل مي‌آيد.