پايش تغييرات كاربري كشاورزي در حوضه آبخيز فارياب شرقي، جنوب استان كرمان

تغيير كاربري اراضي در دهه‌هاي اخير، يكي از مهم‌ترين مسائل منابع طبيعي و هشداري جهت بر هم زدن تعادل اكوسيستم و در نهايت تخريب اراضي به شمار مي‌رود. امروزه، تكنولوژي سنجش از دور به جهت ارائه تصاوير رقومي با وسعت مكاني و تنوع زماني بالا، كمك شاياني به محققين در جهت پايش و بررسي روند اين تغييرات نموده است. در پژوهش حاضر، نقشه كاربري اراضي كشاورزي در حوضه فارياب شرقي در جنوب استان كرمان به كمك روش طبقه بندي نظارت شده و الگوريتم بيشترين شباهت و با استفاده از تصاوير ماهواره لندست 5 و 8، و پس از انجام مراحل پيش پردازش، براي سال‌هاي 2000 و 2016 استخراج گرديد. يافته‌هاي اين تحقيق نشان داد كه روند تغيير سطح زيركشت اراضي كشاورزي از سال 2000 تا 2016 به ترتيب از 6562 هكتار تا 8120 هكتار افزايش نموده است كه به سبب افزايش جمعيت و رفع معضل اشتغال و با اتكا به برداشت از منابع آب زيرزميني و تبديل اراضي مرتعي به اراضي كشاورزي حاصل شده است. بديهي است كه اين رويه با توجه به برداشت بي‌رويه از منابع آب زيرزميني و افت سطح آب در آبخوان‌ها به سبب بيلان منفي آنها، شرايط پايداري را در پي نخواهد داشت و نيازمند اتخاذ برنامه‌هاي مديريتي جهت كنترل سير تغيير كاربري اراضي در منطقه مي‌باشم. از اين رو، لزوم برنامه ريزي علمي و منطقي به منظور مديريت بهينه فعاليت‌هاي كشاورزي در منطقه متناسب با ذخاير آبي و ديگر شاخص‌هاي اكولوژيك، امري ضروري به نظر مي‌رسد.