نگاهي به جايگاه ارزيابي در فرايند معماري سازماني فناوري اطلاعات و تحليل روش هاي ارزيابي كيفي معماري سازماني وضع مطلوب

امروزه شاهد مطرح شدن موضوع معماري سازماني فناوري اطلاعات در مراكز علمي، دانشگاهي و سازمان هاي دولي و خصوصي كشور به عنوان يكي از مسير هاي موفق، در راستاي تحقق اهداف دولت الكترونيك هستيم. . همچنين تبديل شدن ان از امري اختياري به امري ضروري، در جهت همراستا سازي فرايندهاي كسب و كار سازمان فناوري اطلاعات، براي دستيابي به كارايي و اثربخشي هر چه بيشتر در سازمان ها از سوي ديگر تدوين چارچوب ملي معماري سازماني () با تصويب در شوراي عالي فناوري اطلاعات كشور و تبديل شدن آن در آينده به عنوان يك قانون الزام آور براي سازمان ها به اهميت بررسي و توجه به آن مي افزايد. لذا با توجه به هزينه هاي اجرايي شدن و بهره برداري از طرح هاي معماري سازماني، ما را بر آن داشت تا به يكي از چالش هاي اساسي اين حوزه، با تاكيد بر ارزيابي طرح و مدير سازماني با نگاهي جامع و راهبردي بپردازيم. تا پس از تدوين برنامه معماري سازماني ضمن ارتقاي كيفيت سطح خروجي ها با اطمينان بيشتر را در عرصه بهره برداري از محصولات آن بگذاريم. نظام ما در اين مقاله به دنبال تشريح جايگاه اعتيادي در فرآيند معماري سازماني و بررسي فني روش هاي ارزيابي كيفي طرح معماري سازماني وضع مطلوب به دنبال پيچي از عناصر كليدي پراكنده معماري سازماني هستيم. در اين زمينه با توجه به طرح هاي پژوهشي كه تاكنون انجام گرفته است، تلاش كرديم پس از نفت و بررسي آن در راستاي توسعه روش هاي موجود پيشنهاداتي ارايه كنيم.