سنجش ارزش و كارآمدي معماري سازماني به كمك مدل مرجع عملكرد

معماري سازماني، نمايشي سطح بالا از سيستم هاي اطلاعاتي و فرآيندهاي حرفه سازمان و روابط متقابل آنها، در راستاي تعريف يك زيرساخت اجرايي مناسب براي مديريت پيچيدگي فناوري اطلاعات و پشتيباني از اهداف در سازمان هاي بزرگ است. با اين وجود، متاسفانه اين مهم در نظر غالب ذي نفعان، مفهومي تجريدي تلقي ميگردد كه بسيار هزينه بر بوده و اثبات ارزش حاصل از آن صعب و دشوار است؛ لذا معماران با چالش هاي متعددي پيرامون چگونگي شفاف سازي نقش و سهم معماري در بهبود عملكرد سازمان مواجه هستند. در ساليان اخير، مدل هاي متعددي در حيطه سنجش ارزش و كارآمدي معماري سازماني معرفي گشته اند. تحقيقات اكثر اين مراجع صرفا بر پايه مرور ادبيات بوده و تنها شمار اندكي از آنها فرايض خود را بر اساس تحليل هاي رياضي و داده محور مورد ارزيابي قرار دادهاند. در اين مسير تحقيقاتي، روابط موجود بين پيشران هاي ارزش معماري سازماني و عملكرد سازمان را بر پايه ادبيات موضوع و اصول رياضياتي به روش خطي مدلسازي مينماييم. سپس از طريق انجام تحليل رگرسيون، صحت و سقم اين روابط خطي را مورد ارزيابي قرار داده و شيب هريك را تعيين مي نماييم. بدين طريق روابط بين پيشران هاي ارزش معماري سازماني و عملكرد سازمان بر اساس فرمول هاي رياضي تعيين ميگردد. پيمودن اين مسير نيازمند تكيه بر مدلي معتبر و فراگير است كه توانايي تدوين شاخص هاي مناسب را داشته باشد. مدل مرجع عملكرد، مدلي استاندارد براي سنجش كارآمدي سرمايه گذاري هاي كلان فاوا در نيل به اهداف اصلي و بلندمدت سازمان است. نگرش كل گرا و نتيجه محور اين مدل، آن را به گزينه اي مطلوب براي سنجش ارزش معماري سازماني تبديل مي نمايد. لذا در اين تحقيق برآنيم كه از طريق كمي سازي تاثير معماري سازماني بر عملكرد سازمان (بر پايه مدل مرجع عملكرد)، در پيشبرد تحقيقات حيطه سنجش ارزش و كارآمدي معماري سازماني ايفاي نقش نماييم.