تاثير تكنولوژي آموزشي بر يادگيري دانش آموزان

آموزش وپرورش به عنوان يكي از نهادهاي اجتماعي،خود تحت تاثير تغيير و تحولات تكنولوژيكي و اجتماعي بوده است.با وجود انواع مسائل و مشكلات جديد در زندگي روز مره انسانها،بار سنگين نظام هاي آموزشي سنگين تر شده است.بحرانهاي جهاني از قبيل انفجار جمعيت، انفجار دانش و آلودگي محيط زيست،مشكلات جديدي است كه بر مشكلات گذشته،افزوده شده و پيشرفت هاي انسان در علوم انساني مانند روانشناسي تعليم و تربيت و… نقاط ضعف و كمبود هاي آموزشي را بيشتر آشكار كرده و راه را براي ايجاد تغيرات سود مند جديد باز كرده اند.يكي از عواملي كه براي مقابله با مشكلات آموزشي در كشورها مورد توجه قرار گرفته است، تكنولوژي آموزشي است. تكنولوژي آموزشي ابزار و روش هاي در اختيار صاحب نظران و دست اندركاران تربيتي قرار مي دهد كه آنها را براي غلبه بر مسائل و مشكلاتي كه ذكر شد تجهيز مي كند. آموزش ها هنگامي به عمل تبديل مي شوند و از حيطه شناختي (مرحله دانش) خارج شده و به مراحل بالاتر وارد مي شود كه يادگيرنده در رسيدن به آنها نقش داشته باشند و به قول خود دانش آموز سازنده آن مهارت باشد. در غير اين صورت ، به خاطر سپردن طوطي وار چند اصل و قاعده عملي ، به عمل فرد بر مبناي آنها كمك نمي كند . ارزش هايي كه خود فرد به آنها رسيده باشد دروني مي شود و قابليت به عمل در آمدن نيز پيدا مي كند . به هرحال، اين آموخته ها درطول زندگي موجب تغيير دررفتار و بينش يادگيرندگان مي شوند. همانطور كه ذكرشد، انسانها براي دستيابي به نيازهاي مختلف به كسب اطلاعات و دانش مي پردازند و مي آموزند. بنابراين دريادگيري بايد اين اختلاف در نيازها و سلايق و تفاوتهاي يادگيري را درنظرگرفت. نبايد انتظارداشت كه افراد به طوريكسان، مطلبي را يادبگيرند. بايد به انگيزه هاي يادگيرنده نسبت به مواد آموختني توجه كرد. بدون شك، حالت ايده آل يادگيري، يادگيري مطلوب است. براي اجراي يادگيري مطلوب هم ابزارها و منابع متنوعي وجود دارند كه با پيشرفت فناوري برتعداد آنها افزوده مي شود. بايد در نظرداشت كه ميزان موفقيت هرجامعه، وابسته به توان يادگيرندگاني دارد كه درگيرفرايند يادگيري هميشگي هستند.