پژوهش طولي اثربخشي برنامۀ واقعيت درماني بر سلامت روان والدين داراي بيش از يك فرزند استثنايي با توجه به جنسيت

هدف پژوهش كنوني پژوهش طولي اثربخشي برنامه واقعيت درماني بر سلامت روان والدين داراي بيش از يك فرزند استثنايي بود، و جنسيت به عنوان يك متغير مستقل در اين پژوهش جاي داده شد. جامعه پژوهش را كليه مادران داراي بيش از يك فرزند استثنايي شهرستان سبزوار تشكيل مي دادند. پژوهش حاضر بر روي 15 نفر از مادراني كه نمره سلامت روان آنها كمتراز سايرين بود اجرا شد. نمونه به صورت هدفمند انتخاب شد و با توجه به معيارهاي ورود (داشتن بيش از يك فرزند استثنايي)و خروج از پژوهش (غيبت بيشتر از 2 جلسه از جلسات آموزشي) همه والدين (مادران و پدران) پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ و هيلر را تكميل كردند. سپس مداخله واقعيت درماني بر روي آنها اجرا شد و دوباره ملزم به تكميل پرسشنامه سلامت رواني شدند و بعد از 6 ماه دوباره پرسشنامه سلامت رواني را تكميل كردند. مداخله واقعيت درماني در طي 8 جلسه اجرا شد. به منظور محاسبه ميانگين و انحراف معيار از آمار توصيفي و براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار استنباطي شامل تحليل كوواريانس اندازه هاي مكرر يا GLMRM استفاده شد. آزمون هاي چند متغيره جهت بررسي نتيجه چهار آزمون چندمتغيره براي معني داري اثر هر متغير مستقل مورد استفاده قرار گرفتند، و نشانگر اين بودند كه اثرات زمان بر سلامت رواني معني دار مي باشد، اما تعامل زمان و جنسيت معني دار نمي باشد. وضعيت تقابل ميان متغيرهاي درون آزمودني ها در رابطه بازمان معني دار است، ولي در رابطه با جنسيت معني دار نمي باشد. با توجه به نتايج حاصل، برنامه واقعيت درماني، كارايي خودرا در رابطه با والدين داراي بيش از يك فرزند استثنايي نشان داد و بازده خود را تا شش ماه حفظ كرد. و در اين ميان جنسيت تأثيري بر فرآيند درمان نداشت.