تأثير روش هاي آموزش خلاقيت بر ميزان خلاقيت دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر تأثير روش هاي آموزش خلاقيت (بارش مغزي، بحث گروهي و اكتشافي هدايت شده) بر خلاقيت دانش آموزان پسر پايه دوم متوسطه اهواز بود. نمونه اين پژوهش 80 نفر از دانش آموزان پسر پايه سوم متوسطه شهرستان اهواز در سال تحصيلي 94 بود كه به صورت نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب و سپس به صورت تصادفي ساده در سه گروه آزمايشي (بارش مغزي، بحث گروهي،اكتشافي هدايت شده) و يك گروه گواه (توضيحي يا سنتي) به طورجايگزين گمارده شدند. براي اندازه گيري متغير وابسته يعني خلاقيت، آزمون خلاقيت عابدي به كاربرده شده است. طرح پژوهش، تجربي و از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. پس از انتخاب تصادفي گروه هاي آزمايش و كنترل،ابتدا براي هر سه گروه، پيش آزمون اجرا گرديد، سپس مداخله هاي آزمايشي در 10 جلسه 45 - 70 دقيقه اي به گروه هاي آزمايش ارائه گرديد و پس از اتمام برنامه آموزشي پس آزمون گرفته شد. تجزيه و تحليل داده ها به روش كواريانسيك راهه (آنكوا) نشان داد كه آموزش روش هاي بارش مغزي، بحث گروهي و اكتشافي هدايت شده در مقايسه با روش توضيحي بر خلاقيت دانش آموزان تأثير مثبت داشته است. همچنين نتايج نشان داد هيچ كدام از روش ها از لحاظ تاثير برديگري برتري ندارد.