رابطه ي خود تنظيم گري در پيش بيني انگيزش پيشرفت تحصيلي دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه ي خود تنظيم گري در پيش بيني انگيزش پيشرفت تحصيلي دانش آموزان شهر اهواز بود. روش : طرحاين پژوهش، طرح مقطعي توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اهواز در سالتحصيلي 94 تشكيل دادند. آزمودني هاي پژوهش شامل 302 نفر از دانش آموزان بود كه به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي از بين مدارس اين شهر انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از مقياس خود تنظيم گري، مقياس انگيزش تحصيلي استفاده شد. در تحليل داده هااز ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون به روش گام به گام استفاده شد. نتايج مطالعه نشان داد كه رابطه مثبت و معنوي داري بين خود تنظيم گري و انگيزش پيشرفت وجود دارد (p<0/01). يافته ها: نتايج نشان داد كه همچنين نتايج نشان داد حودود 18 درصد واريوانس مربوط به انگيزش پيشرفت توسط خود تنظيم گري و باورهواي فراشناختي تبيين مي شود. خود تنظيم گري (B=0/049) و باورهاي فراشناختي (B=0/376) با توجه به آماره t نشان مي دهند كه مي توانند با اطمينان 99 درصد تغييرات مربوط به انگيزش پيشرفت را در دانش آموزان پيش بيني كنند. بنابراين خودتنظيم گري مي توانند كليد مهم درك رفتارهاي مختلف دانش آموزان، مانند عملكرد تحصيلي، افت تحصيلي و فرسودگي تحصيلي در دوران تحصيل آنها باشد و رابطه دانش آموزان با مدرسه خود و شوق و اشتياق دانش آموزان را به ادامه تحصيل را تحت تأثير قرار دهد.