سياستگذاري فناوري اطلاعات و ارتباطات در آموزش و پرورش

مسائل و چالش هاي آموزش و پرورش معاصر نسبت به دو دهه گذشته، شتاب مضاعفي يافته است. افت كيفيت آموزش و پرورش، جهاني شدن اهداف تعليم و تربيت، دغدغه ي حفظ هويت، بالا رفتن هزينه ها، رقابت گسترده،توسعه ي شكاف ها و غيره از جمله اين چالش هاست.در چنين فضايي، نظام تصميم سازي آموزش و پرورش كماكان خود را با مسائل دهه هاي قبل مواجه مي داند و قرار است در كنار انبوهي از مسائل و چالش هاي گذشته و حال به استقبال مسائل آينده برود و خود را براي مواجه شدن با آن آماده نمايد؛ و اين امر با مكانيزم هاي جاري تصميم سازي ميسر نمي باشد . در چنين شرايطي يكي از نيازهاي سازمان بزرگ آموزش و پرورش، توسعه ي فناوري اطلاعات دربرنامه هاي آموزش و پرورش است كه مي تواند تحول كيفي اهداف، برنامه ها، روش ها و شيوه ها و در نتيجه اثربخشي آموزش و پرورش را به دنبال داشته باشد. فناوري اطلاعات به مؤسسات آموزشي كمك مي كند تا ساختارهاي خود راهمگام با تحولات زمان متناسب سازند اين مقاله بعد از ذكر مقدمه ضرورت سياستگذاري و نقش فناوري اطلاعات وارتباطات در اموزش و پرورش بحث شده است. چالش هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات ،فرصت ها و تهديد هاي ناشي از كاربست فناوري ، روش ها و ابزارها ي بكارگيري ، و نهايتا سياست ها و راهبرد هاي توسعه فناوري اطلاعات وارتباطات عناويني است كه در مقاله حاضر مورد مطالعه قرار گرفته است.