مقايسۀ رضامندي شغلي و سلامت روان آموزگاران دانشآموزان درخودمانده و آموزگاران دانشآموزان سندرم داون با توجه به پايگاه اقتصادي-اجتماعي

هدف پژوهش كنوني مقايسه رضامندي شغلي و سلام رواني آموزگاران دانش آموزان درخودمانده و آموزگاران دانش آموزان سندرم داون با توجه به پايگاه اقتصادي- اجتماعي شان بود. روش تحقيق از نوع تحليل مقطعي بود. جامعه پژوهش تمام آموزگاران دانش آموزان استثنايي شهرستان تهران را تشكيل مي دادند. با استفاده از نمونه گيري در دسترس 180 آموزگار دانش آموزان استثنايي انتخاب شدندو پرسشنامه هاي رضامندي شغلي معلمان دانش آموزان استثنايي- نسخه تجديدنظر شده (STJSQ-TR) و پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ و هيلر را تكميل كردند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيره با MANCOVAتجزيه و تحليل شدند و براي انجام اين امر از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. يافته ها حاكي از آن بود كه تفاوت معني داري ميان آموزگاران دانش آموزان در خودمانده و آموزگاران دانش آموزان سندرم داون در خصوص رضامندي شغلي و سلامت روان موجود است كه اين تفاوت در رابطه با پايگاه هاي اقتصادي- اجتماعي نيز حفظ شده است. با توجه به نتايج حاصل، ميان آموزگاران دانش آموزان درخودمانده و آموزگاران دانش آموزان سندرم داون در خصوص سلامت روان و رضامندي شغلي تفاوت چشمگيري موجود است كه اين تفاوت را نمي توان به شانس يا تصادف نسبت داد. همچنين آموزگاران دانش آموزان درخودمانده كه جزو پايگاه اقتصادي- اجتماعي پايين هستند نسبت به ساير پايگاه هاي اقتصادي- اجتماعي از سلامت روان و رضامندي شغلي كمتري برخوردار هستند.