پيش بيني خودكارآمدي بر اساس طرحواره هاي ناسازگار اوليه

پژوهش حاضر با هدف تبيين پيش بيني خودكارآمدي بر اساس طرحواره هاي ناسازگار اوليه انجام گرفت. جامعه ي آماري شامل كليه دانشجويان دانشكده علوم انساني دانشگاه آزاد اسلامي واحد مرودشت كه تعداد آنها 3000 نفر مي باشد.از بين آنها با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي طوري كه اي بين كليه رشته ها 5 رشته و از بين ورودي هاي رشته ها ورودي هاي 92 و از بين آنها به صورت تصادفي 308 نفر انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي باورهاي خودكارآمدي عمومي شرر، طرحواره هاي يانگ استفاده شد. براي تحليل داده ها از نرم افزار spss17 و آزمون روش تحليل رگرسيون چند متغيري به كار رفت. يافته هاي تحقيق نشانداد كه طرحواره هاي ناسازگار اوليه پيش بيني كننده خودكارآمدي مي باشد.