بررسي راهكارهاي مقابله با آسيب هاي اجتماعي از نگاه جامعه شناسي

طرح مساله: امروزه آسيب اجتماعي بزرگترين ضربه وخطر هر جامعه اي محسوب مي شود. نمي توان از كنار انحرافات ومسايل اجتماعي به راحتي گذشت.وبراي حل و مقابله با آنها بايد راهكار هاي مناسب و متناسبي بكار گرفت.دراين مقاله ، سعي بر آن مي شود كه آسيب اجتماعي از نگاه جامعه شناسي بررسي شود. نگاه كلي وجزيي.از منظر جامعه وافراد.دراينجا اولا موضوع آسيب ها از منظر جامعه شناسي به طور اخص وساير علوم به گونه مختصر بررسي مي شود و سپس به علل و نتيجه و پيشنهادات رسيدگي مي شود.اهداف تحقيق: بررسي آسيب اجتماعي از ديدگاه جامعه شناسي راههاي مقابله با آسيب اجتماعي ارايه راه حل ها و پيشنهادات جهت كاهش وبرنامه ريزي با اين معضل روش تحقيق: در اين مقاله كه برخاسته از كار تحقيقي ميداني و مشاهده و مشاهده همراه با مشاركت است ،سعي بر آن شد كه آسيباجتماعي را از نگاه متفاوتي بررسي شود.كار با روش ميداني آغاز شد. در اين روش مطالعه و تحقيق با مشاهده و مشاهده همراه با مشاركت همراه است.چون كار به صورت كيفي ارايه مي گردد، پس فرضيه مطرح نمي شود اما ،سوالات تحقيق و اهداف به جاي خود هستند.منظور از آسيب اجتماعي تمامي انحرافات و كجروي ها ومسايل اجتماعي جامعه داست.و در مبحث بعدي با تاكيد بر ايمان در شهر و پنجره هاي شكسته موضوع جزيي تر مي شود. چون، نگاه جامعه شناسي به دو موضوع قيد شده با توجه به وضع جامعه ونحوه ريخت شناسي و اينكه چرا بعضي محيط ها جرم زا هستند مي پردازد.نتيجه گيري: براي رسيدن به يك نتيجه خوب ومناسب ودرست بايد از اهداف تا انتها به خوبي پيش رفت.دقيقا معلوم شود كه چه مبحثي مد نظر است.در اين مقاله نتيجه گيري بر اساس مطالعات كتابخانه اي وكار هايي كه قبلا انجام گرفته بود به سر انجام رسيد.مساله آسيب هاي اجتماعي موضوع مهم امروزه است.و با توجه به به كار بردن چند روش در روش تحقيق ، مشخص شد كه مناطق فقير تر و كثيف تر و محله هايي كه داراي كوچه هاي باريك وتنگ هستند ،محمل مناسب تري براي جرم و كجروي و انحرافات اجتماعي هستند.بر اساس نظريه پنجره هاي شكسته ،خانه هايي كه ظاهر بد و خرابي دارند مكان بهتري براي ايجاد آسيب اجتماعي هستند. حتي در خانه هايي كه از نظر روشنايي و امكانات مناسب نيستند براي ايجاد يك انحراف نسبت به خانه هاي با ريخت و شمايل بهتر دارند.افراد دركوچه ها ومحل هاي تاريك و فاقد امكانات و با امكانات كمتر و مناطقي كه رسيدگي كمتري دارند بيشتر مستعد انجام نابهنجاري و انحراف و شكل گيري يك مساله اجتماعي و آسيب اجتماعي هستند.