اثربخشي بازي درماني گروهي با رويكرد شناختي- رفتاري در اصلاح سازش نايافتگي اجتماعي دانش آموزان پسر كم توان ذهني

هدف: پژوهش حاضربا هدف تعيين اثربخشي بازيدرماني گروهي با رويكرد شناختي رفتاري در اصلاح سازش نايافتگي اجتماعي نوجوانان پسر 8 تا 15 ساله كم توان ذهني انجام گرفت .روش: روش پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل و آزمايش بود. جامعه ي آماري پژوهش را دانش آموزپسرابتدايي كم توانذهني شهر كرمانشاه تشكيل مي دادند. درنمونه گيري 32 نفر به روش در دسترس انتخاب وسپس براساس 3 انحراف استاندارد بالاتر در آزمون راتر،20 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند (10 آزمايش و 10 گواه) . گروه آزمايش 11 جلسه بازيدرماني با رويكرد شناختي رفتاري دريافت كردند و گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفتند. ابزارگردآوري داده هاي پژوهش، پرسشنامه ي رفتاري راتر بود .يافته ها: تحليل يافته ها مبتني بر آمار توصيفي، تحليل كوواريانس براي گروه هاي مستقل نشان دادكه بازيدرماني با رويكرد شناختي رفتاري باعث كاهش سازش نايافتگي اجتماعي نوجوانان كم توان ذهني و افزايش تعاملات اجتماعي آنان شده است.نتيجه گيري: مهمترين نتايج اين پژوهش، موثر بودن بازيدرماني گروهي در اصلاح سازش نايافتگي اجتماعي، مفيد بودن استفاده از رويكرد شناختي-رفتاري و يكسان بودن نتايج مفيد بازيدرماني در كودكان با سطوح ذهني متفاوت مي باشد. از اينرو مي توان نتيجه گرفت روش بازي درماني گروهي با رويكرد شناختي رفتاري، در كنترل سازش نايافتگي اجتماعي نوجوانان كم توان ذهني موثر بوده است.