مؤلفه‌هاي شخصيتي و راهبردهاي مقابله‌اي در معتادين به مواد مخدر و افراد غير معتاد

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي مؤلفه هاي شخصيتي و راهبردهاي مقابله اي در معتادين به مواد مخدر و افراد غير معتاد در شهرستان ايلام بود. روش: روش پژوهش از نوع علي- مقايسه اي مي باشد و جامعه ي آماري در اين پژوهش شامل تمامي مردان معتاد مراجعه كننده به كلينيك هاي ترك اعتياد شهر ايلام مي باشد. نمونه آماري شامل دو گروه 100 نفر از مردان معتاد مراجعه كننده به كلينيك هاي ترك اعتياد در سال 93-1392 و 100 نفر از افرادي كه سابقه ي اعتياد و سابقه كشيدن سيگار نداشتندف تشكيل شده است. نمونه گيري به روش تصادفي در دسترس از بين افرادي كه حداقل 72 ساعت از آخرين مصرف آنها گذشته بود و گروه گواه نيز شامل 100 نفر مرد غيرمعتاد از جمعيت عمومي شهر ايلام كه سابقه اعتياد نداشته و از نظر متغيرهاي جمعيت شناختي همچون سنف ميزان تحصيلات، سطح اجتماعي- اقتصادي، شغل ووضعيت تأهل با گروه معتادين همتا سازي شده بودند، به طور تصادفي انتخاب شدند. يافته ها: نتايج حاصل از بررسي يافته ها نشان داد بين مؤلفه هاي شخصيتي (روان رنجور خويي، برونگرايي، دلپذير بودن، وجدان گرايي) در افراد معتاد و سالم تفاوت معنادار بوده و در مؤلفه شخصيتي (انعطاف پذيري) تفاوت معنادار وجود نداشت. همچنين افرادمعتاد نسبت به افراد سالم در راهبرد مقابله اي مسئله مدار ميانگين كمتر، ولي در راهبرد مقابله اي هيجان مدار ميانگين بيشتري را كسب كرده اند و افراد معتاد نسبت به افراد گروه گواه بيشتر از راهبرد مقابله اي هيجان مدار استفاده مي كنند. براي محاسبه تفاوت ميانگين بين متغيرها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتيجه گيري: نتايج حاكي از آن بود كه بين راهبرد مقابله اي هيجان مدار در افراد معتاد و سالم تفاوت معنادار و بين راهبرد مقابله اي مسئله مدار تفاوت معنادار وجود نداشت. همچنين افراد معتاد بيشتر ويزگي شخصيتي روان رنجور خوبي داشته و از راهبردهاي مقابله اي هيجان مدار استفاده مي كنند.