ارتباط بين هوش شناختي و رضايتمندي از زندگي در كودكان با نارسايي بينايي شهر زاهدان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين هوش شناختي و رضايتمندي از زندگي در كودكان با نارسايي بينايي شهرزاهدان بود. طرح مطالعه توصيفي- همبستگي و جامعه آماري پژوهش عبارت بود از كودكان 6 تا 13 سال با نارسايي بينايي (كم بينا و نابينا) مركز آموزش و پرورش استثنايي شهر زاهدان نمونه آماري شامل 30 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند. متغيرهايپژوهش با استفاده پرسشنامه هاي از خرده مقياس كلامي آزمون هوش وكسلر كودكان (1930) و همچنين پرسشنامه رضايت اززندگي (1985) در جهت جمع آوري داده ها بكار گرفته شد. داده هاي پژوهش با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و آزمون tتك نمونه اي تجزيه وتحليل شدند. نتايج بدست آمده نشان داد، در ارتباط معناداري بين هوش و رضايتمندي از زندگي دركودكان با نارسايي بينايي در سطح اطمينان (p>0/5) وجود ندارد. با اين وجود ميزان رضايتمندي از زندگي در كودكان بانارسايي بينايي بر اساس مقياس مورد استفاده بالاتر ازحد متوسط مي باشد.