تعيين قدرت پيش بيني كنندگي الگوهاي ارتباطي خانواده بر كفايت اخلاقي دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسي تعيين قدرت پيش بيني كنندگي الگوهاي ارتباطي خانواده بر قضاوت اخلاقي دانش آموزان بود. جامعه آماري اين پژوهش را تمامي دانش آموزان شهر دزفول و نمونه آن شامل 200 نفر از اين دانش آموزان بود كه به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل مقياس الگوهاي ارتباطي خانواده (ريچي و فيتزپاتريك، 1994) و قضاوت اخلاقي (ليند، 2006) مي باشد. طرح پژوهش از نوع همبستگي است. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آماري همستگي پيرسون و رگرسيون همزمان استفاده شده است. نتايج نشان داد كه بين الگوهاي ارتباطي خانواده با قضاوت اخلاقي رابطه معناداري (p<0/001) وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه بعد گفت و شنود پيش بيني كننده مثبت و همنوايي پيش بيني كننده منفي قضاوت اخلاقي مي باشد (p<0/001).