تأثير نقص عضو بر اعتماد به نفس دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير نقص عضو بر اعتماد به نفس دانش اموزان است. نقص عضو تأثير زيادي بر ميزان اعتماد به نفس افراد دارد. افراد داراي نقص عضو غالبا به دليل رفتار اطرافيان و به خصوص والدين به خاطر شرايطشان اعتماد به نفس پايين و ضعيفي دارند.مهمترين نقشي كه والدين ميتوانند در تربيت كودكان خود ايفا كنند، پرورش توانايي خلاقيت و كمك به شكل گيري حس اعتماد به نفس آنهاست. زيرا خلاقيت و اعتماد به نفس به نحوي بلامنازع عوامل كليه پيشرفتهاي بشري هستند. امكان بروز خلاقيت افراد وقتي مهارتها وانگيزه خلاقيت در كودكي پرورش يابد، بسيار بيشتر است. شايد از آن مهمتر اين واقعيت است كه، چنان كه بسياري از روانشناسان تأكيد دارند، خلاقيت و صلاح روح و روان همراه و همگام اند. بدين ترتيب شايد به جرأت بتوان گفت خلاقيت و اعتماد به نفس كليد طلايي خوشبختي هستند.بررسي تأثير معلوليت جسمي- حركتي، (علي اكبر سيف) خلاقيت بدون شور و ذوق امكان پذير نيست پس خود شخص بايد در پي خلق چنين فضايي باشد. پژوهش از نوع كيفي و روش تحقيق روايي است. براساس يافته ها، نقص عضو، معلوليت تأثير بسيار زيادي بر حس اعتماد به نفس افراد دارد. اهداف جزئي اين تحقيق شامل: 1 - بررسي تأثير رفتار والدين بر شخص داراي نقص عضو بر روي اعتماد به نفس 2- راه هاي افزايش اعتماد به نفس افراد داراي اين نقص 3 - بررسي رفتار معلمان و مسئولين مدرسه با اين افراد .