آسيب شناسي تربيت ديني در مدارس

اين مقاله به دنبال آن است كه با توجه به تحقيقات انجام شده در خصوص وضعيت موجود تربيت ديني در مدارس و با نظر به شاخص هاي برگرفته از آموزه هاي ديني (اعم از قرآن و سنت)، به آسيب شناسي تربيت ديني دانش آموزان در مدارس كشور بپردازد . يكي از مهم ترين در حوزه نظام » تربيت ديني « مسائلي كه توجه اغلب صاحبنظران و متخصصان تعليم و تربيت را به خود جلب نموده، رويكرد طرح نوين آموزش و پرورش است، و با توجه به اهميت مدرسه به عنوان يك نظام اجتماعي و نقش آن در تربيت ديني دانش آموزان در اين پژوهش تلاش شده راهكارهايي براي دستيابي به اين تربيت ديني در مدارس ارائه شود. با توجه به ضرورت اهميت اين مسئله محققان در اين پژوهش به آسيب شناسي تربيت ديني در مدارس پرداخته اند. براي اين منظور از روش كتابخانه اي و مروري بر تحقيقات قبلي استفاده كرده اند. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه: 1 . محتواي كتب درسي مربوط به ترتيب ديني از عوامل آسيبزا در تربيت ديني دانش آموزان است. 2 . وجود و يا عدم وجود برخي ويژگيها و خصوصيات در معلمان ديني و پرورشي ميتواند از عوامل آسيب زا در تربيت ديني دانش آموزان ميباشد. 3 . محيط مدرسه و عوامل مربوط به آموزشگاه ميتواند از عوامل مؤثر آسيب زا در تربيت ديني دانش آموزان مي باشد. 4 . خانواده و اجتماع، از عوامل مؤثر در تربيت ديني دانش آموزان دوره راهنمايي هستند كه نگرش منفي آنان نسبت به تربيت ديني از عوامل آسيب زا در اين حيطه است . در پايان جهت اصلاح و بهبود كمي و كيفي روند تربيت ديني دانش آموزان در نظام آموزش رسمي كشور در مقاطع مختلف تحصيلي، با عنايت به مشكلات و آسيب هاي مطرح شده، راهكارهايي جهت نزديكتر شدن به وضعيت مطلوب مورد بررسي قرارگرفته است .