بررسي رابطه بين سبك يادگيري ديداري با انگيزش پيشرفت دانش آموزان دوره ي دوم متوسطه ناحيه يك شهر همدان در سال تحصيلي 94-93

هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه بين سبك يادگيري ديداري با ميزان انگيزش پيشرفت دانش آموزان دوره ي دوم متوسطه ناحيه يك شهر همدان در سال تحصيلي 93-94 بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحيه يك شهر همدان مي باشد كه تعداد آنها 4284 نفر بود. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبتي و جدول برآورد حجم نمونه كرجسي و مورگان 353 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري شامل پرسشنامه هاي استاندارد انگيزش پيشرفت هرمنس و پرسشنامه سبك يادگيري واك است. براي تجزيه و تحليل داده ها از شاخص هاي آمار توصيفي شامل: درصد، فراواني، ميانگين، انحراف معيار، جدول و آزمون آمار استنباطي ضريب همبستگي پيرسون، آزمون كالموگروف – اسميرونوف و آزمون t تك گروهي استفاده شد. يافته ها نشان داد ميزان استفاده دانش آموزان از سبك يادگيري ديداري در حد كم است و بين سبك يادگيري ديداري و ميزان انگيزش پيشرفت دانش آموزان رابطه معناداري وجود ندارد .