همبستگي بين اشكال ارائه ثانويه و ميزان يادگيري مستقل دانش آموزان پايه اول ناحيه يك تهران در درس هنر

هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه بين ارائه اشكال ثانويه و يادگيري مستقل در دانش آموزان متوسطه اول بود. طرح پژوهشي از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل دانش آموزان دبيرستاني دختر و پسر (سال اول، سال دوم، سال سوم) مدارس منطقه يك شهر تهران در سال تحصيلي 94 - 93 ، كه بر اساس گزارش اداره آموزش و پرورش منطقه يك شهر تهران 6538 نفر مي باشند. از اين تعداد 380 نفر به روش نمونه گيري خوشه ايي چند مرحله ايي با استفاده از فرمول تعيين حجم نمونه انتخاب شدند. در اين پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته ارائه اشكال ثانويه و پرسشنامه يادگيري مستقل استفاده و تحليل داده ها در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي( همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به روش همزمان) صورت گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه بين ارائه اشكال ثانويه و ميزان يادگيري مستقل در دانش آموزان رابطه مثبت وجود دارد. همچنين نتايج نشان داد كه بين تمامي مولفه هاي ارائه اشكال ثانويه (شرح و بسط زمينه اي، شرح و بسط پيشنياز، شرح و بسط حافظه اي، شرح و بسط كمكي، شرح بسط شكل ارائه و شرح و بسط بازخوردي) با يادگيري مستقل رابطه مثبت معني داري وجود دارد. از جمله يافته هاي جانبي پژوهش حاضر اين بود كه متغير ارائه اشكال ثانويه مي تواند تغييرات يادگيري مستقل را در دانش آموزان پيش بيني كند .