پرورش تفكر انتقادي به عنوان يكي از مؤلفه هاي اساسي برنامه ريزي درسي

تفكر، بخش هاي گوناگوني دارد كه تفكر انتقادي يكي از آنهاست. تفكر انتقادي، تفكري است مستدل و منطقي در جهت بررسي و تجديد نظر در عقايد، نظرات، اعمال و تصميم گيري درباره ي آنها بر مبناي دلايل و شواهد مؤيد و نتايج درست و منطقي كه پيامد آنها است.علاقه به توسعه ي توانائي هاي تفكر انتقادي در محافل آموزشي پديده ي جديدي نيست ومنشأ چنين علاقه اي به آكادمي افلاطون بر ميگردد. اما متأسفانه مدرسه هاي امروز عمدتاً به دليل پيشرفت هاي علوم و فنون وبا توجه به بعضي از رويكردهاي روان شناختي، نگاه خود را بيش تر به انتقال اطلاعات و حقايق معطوف كرده و از تربيت انسان هاي متفكر خلاق فالله گرفته اند. سير تربيت بايد بصورتي باشد كه متربي به تفكر صحيح راه يابد و انديشيدن درست، شاكله ي او شود تا زندگي حقيقي به او رخ بنماياند. يكي از بسترهاي ايجاد چنين تفكري و به تبع آن رشد و كمال انسان، محيط هاي آموزشي است. به عبارت ديگر محيط هاي آموزشي داراي بيشترين پتانسيل براي بارورسازي نسل امروزي از تفكر انتقادي ميباشند، بطوري كه آنها بتوانند فعالانه در زمينه هاي مختلف اجتماعي مشاركت داشته ونه تنها در رشد و پرورش شخصيت خود مؤثر باشند بلكه در رقم زدن سرنوشت جامعه ي خود نيز سهيم باشند. محيط هاي آموزشي از عوامل زيادي و بالاخص برنامه هاي درسي تغذيه مي كنند؛ اين برنامه ها بايد بگونه اي باشد كه فراگيران را به سمت رشد و كمال هدايت نمايند. پرورش قوه تفكرانتقادي و تأملي بار آوردن شاگردان يكي از مؤلفه هاي اساسي برنامه هاي درسي و به تبع آن برنامه ريزي درسي است. اين مطلب در مقابل عادت كردن است كه به يادگيريهاي ظاهري و صوري و سطحي توجه ميكند و همه چيز را بدون پالايش و تجزيه و تحليل كردن ميپذيرد. پس لازم است برنامه ي درسي پرورش دهنده ي مهارت هاي تفكر انتقادي باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسي اهميت تفكر انتقادي و پرورش آن به عنوان يكي از اساسي ترين مؤلفه هاي برنامه ريزي درسي در فرايند تربيت نسل امروزي با استفاده از روش توليفي- تحليلي مي باشد.