بررسي فرايند جهاني شدن و جايگاه نظام تعليم و تربيت در پايداري فرهنگي

يكي از پديده هايي كه در قرون معاصر نگاه صاحب نظران را به خود جلب كرده است، مساله جهاني شدن است. جهاني شدن داراي ابعاد گوناگوني است كه عبارتند از بعد اقتصادي، بعد سياسي ، بعد اجتماعي، بعد فرهنگي و... .اين پديده، دنيا را چنان در هم تنيده است،كه كمتر واحد اجتماعي را ميتوان يافت كه درهاي خود را بر روي جريان ها و شبكه هاي جهاني بسته باشد. اما يكي از تاثيرات مهم جهاني شدن بر حوزه فرهنگ است بدين صورم كه فروريزي مرزها و فضاهاي محدود، موجب برخورد فرهنگها با يكديگر و با فرهنگ جهاني مي شود. هدف پژوهش حاضر، بررسي فرايند جهاني شدن و جايگاه نظام تعليم و تربيت در پايداري فرهنگي است كه با روش اسنادي، تحليلي در صدد بررسي مفاهيم فرهنگ، جهاني شدن و تهاجم فرهنگي است و به راهكارهاي مقابله و بحث پايداري فرهنگي از طريق نظام تعليم و تربيت به عنوان يك راهبرد عملياتي و راه مقابله با تهاجم فرهنگي به طور اخص توجه دارد.يافته هاي پژوهش نشان ميدهد كه ارتباط تنگاتنگي بين فرهنگ و نظام تعليم و تربيت وجود دارد و آموز و پرور با برنامه ريزي، تدوين كتب درسي و تبيين عالمانه مسائل فرهنگي، مي تواند فرهنگ ملي را در نسل جوان نهادينه كند .