نقش ابعاد گرايش به نماز خواندن در كاهش آسيب هاي اجتماعي در دانش آموزان متوسطه

اين پژوهش با هدف بررسي نقش ابعاد گرايش به نماز خواندن دانش آموزان در كاهش آسيب هاي اجتماعي انجام پذيرفته است. روش پژوهش توصيفي، از نوع پيمايشي بوده است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر و دختر دوره ي اول و دوم متوسطه شهرستان هشترود كه در سال تحصيلي 94 - 1393 مشغول به تحصيل بودند. نمونه پژوهش 388 دانش آموز است كه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب گرديدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي استاندارد سنجش گرايش به نماز خواندن و سنجش آسيب هاي اجتماعي استفاده گرديد. براي تحليل فرضيات از آزمون هاي كولموگرف - اسميرنف(جهت مشخص كردن نرمال بودن دادهها)، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين ابعاد گرايش به نماز خواندن دانش آموزان و آسيب هاي اجتماعي آنها رابطه معكوس و معني دار وجود دارد و ابعاد گرايش به نماز خواندن دانش آموزان، آسيب هاي اجتماعي آنها را پيش بيني مي نمايد .