شماره ركورد كنفرانس :
2086
عنوان مقاله :
نقش محبت در زندگي اخلاقي از منظر حكمت متعاليه
پديدآورندگان :
شجاري مرتضي نويسنده دانشگاه امام صادق(ع)پرديس خواهران
تعداد صفحه :
23
كليدواژه :
زندگي اخلاقي , اساس اخلاق , معرفت , محبت , ويژگيهاي آدمي
عنوان كنفرانس :
مجموعه مقالات سومين همايش ملي سهروردي
زبان مدرك :
فارسی
چكيده فارسي :
از ديدگاه ملاصدرا اساس اخلاق در حيات آدمي، محبت است و محبت حقيقي، محبت به خداوند است كه جلوهاي از محبت خداوند به آدمي است. اگر كسي حقيقتاً به خداوند عشق ورزد، به مرتبه اي مي رسد كه تمامي آدميان كه جلوه هاي مختلف خداوند هستند محبوب او واقع مي شوند و آنگاه در اخلاقِ فردي، برخورد خواهد كرد. ملاصدرا با تقسيم « محبوب » تدبير منزل و زندگي اجتماعي با خود و ديگران به مثابة محبت آدمي به محبت نفساني و محبت الهي بيان ميكند كه هر محبتي نوعي عبوديت است، از اين رو اگر آدمي محبت نفساني به چيزي داشته باشد خواه بتي كه از سنگ و چوب تراشيده شده باشد و خواه اموال و اولاد و مقامهاي دنيوي باشد شرك محسوب مي شود؛ زيرا محبت نفساني توجه به غيرِ خدا و عبادت نيز ناميد، محبتي است كه ملائم با « محبت معرفت و حكمت » اوست. اما محبت الهي كه ميتوان آن را شهوات نفساني نيست و حقيقتاً به خداوند تعلّق ميگيرد، گرچه در ظاهر، محبت به امور دنيوي باشد؛ زيرا مؤمنِ حقيقي همه چيز را جلوة خدا ميداند. آنچه سبب محبت خداوند در دل آدمي مي شود، معرفت به خداوند زيباست و از آنجا كه عالَم آيينة « إنّ اللّه جميل يحب الجمال » كمال و زيبايي اوست و بنابر حديث حق است، عالَم نيز در نهايت زيبايي است. آدمي با نظر در عالم و تفكر در آن محبتش به خدا افزون ميشود؛ زيرا ويژگي زيبايي، ايجاد ابتهاج است و اين نوع ابتهاج فقط براي كسي حاصل ميشود كه قلبِ او پيراسته از نائل آمده است. اين مقام در بينِ كائنات مختصِ آدميان « مقام محبت » كدورتها باشد؛ چنين شخصي به است؛ زيرا آدمي داراي ويژگيهايي است كه او را از موجودات ديگر متمايز ميكند
شماره مدرك كنفرانس :
2716189
سال انتشار :
1391
از صفحه :
1
تا صفحه :
23
سال انتشار :
0
لينک به اين مدرک :
بازگشت