آسيب شناسي آموزش تيزهوشان آمادگي براي ورود به مدارس سمپاد در دوره ابتدايي

هدف اين پژوهش آسيب شناسي آموزش تيزهوشان آمادگي براي ورود به مدارس سمپادرا در دوره ابتدايي است. تيزهوش بودن يك سري خصيصهها و ويژگيهايي دارد كه با گذر زمان در فرد شكل گرفته است و به صورت بادكنكي و دوپينگي امكان تيزهوش كردن افراد نيست و دانشآموزان چه تيزهوش باشند و چه تيزهوش نباشند از لحاظ هيجاني، انگيزه و نگرش به تحصيل و تفكر خلاق و حتي از لحاظ جسماني آسيبهاي زيادي ميبينند. هدف دوره ابتدايي، پرورش مهارتهاي پايه يادگيري مثل كنجكاوي، خواندن، نوشتن، حل مساله و آماده كردن دانشآموزان براي با هم زيستن، افزايش تجارب آموزشي و پژوهشي پايه است و اين يادگيري باعث ميشود دانشآموز در ادامه تحصيل خود يادگيرنده خوبي باشد اما دانشآموزاني كه تحت فشار درس ميخوانند نه تنها از يادگيري لذت نميبرند بلكه از يادگيري بيزار ميشوند .به عبارت ديگر والدين بايد به نوجوان توجه كافي را مبذول داشته و روحيه اعتماد به نفس وي را افزايش دهند و در وي نسبت به درس خواندن، انگيزه وهدف ايجاد كنند. در غير اين صورت هر گونه رفتار مخالفي در والدين موجب شكست و از بين رفتن اعتماد به نفس وي خواهد شد. مشاوران نيز به هنگام افت تحصيلي نوجوانان بايد توجه كافي داشته باشند كه افت تحصيلي نشانه عدم توانايي تحصيلي آنها نيست و بايد آنها را به اندازه كافي تقويت نمايند.