ارتباط بين آسيب پذيري شناختي و تاب آوري با فرار دختران از منزل

هدف اين پژوهش تعيين رابطه بين آسيب پذيري شناختي و تاب آوري با فرار دختران از منزل مي باشد. روش گرداوري داده ها نوع توصيفي غير آزمايشي است. جامعه آماري كليه دختراني است كه نسبت به فرار از منزل اقدام كرده اند.نمونه اين پژوهش شامل 40 نفر از دختران فراري بين سنين 15تا 25 سال پذيرش شده در مركز بازپروري طو س بهزيستي خراسان رضو ي مي باشد. روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي و به صورت ميداني اجرا شده است. ابتدا پرسشنامه جمعيت شاناختي و بعد از آن پرسشانامه مقياس نگرش هاي ناكارآمد DAS و پرسشنامه تاب آوري كونور و ديويدسو ن ارايه گرديد. بعد از گردآوري داده ها اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS17 تجزيه و تحليل گرديد. در بخش آزمون فرضيات از آزمون مقايسه ميانگين دو نمونه مستقل independentsample t-test استفاده شد. براساس يافته هاي پژوهش در رابطه با متغيرهاي آسيب پذيري شناختي و تا ب آوري دختران فراري نمره ي بالاتري در مقايسه با دختران غيرفراري كسب كردند. بنابراين ميتوان گفت كه آسيب پاذيري شناختي و تا ب آوري بر فرار دختران از منزل موثر است