بازي و نقش بازي در تعليم و تربيت كودكان

بازي يك امر طبيعي است و همانند نفس كشيدن براي كودك ضرورت دارد. در سالها پيش از دبستان، بزرگترين سرگرمي و مشغله ي كودكبازي است و بعد از آن، اندك اندك از ميزان آن كاسته شده و كارهاي اساسي تر جاي آنرا مي گيرد. كودك براي بازي كردن دليلي ندارد، اما به هرحال نمي تواند بازي نكند.كودك يك موجود زنده است و هر موجود زنده اي، بايد فعال باشد. بازي براي او، نوعي فعاليت و كار مي باشد و بازي نكردن علامت بيماري و ناتواني اوست. اسلام نيز به اين نياز طبيعي كودك توجه داشته و دستور مي دهد او را آزاد بگذارند تا بازي كند.اين مقاله با روش مروري كتاب خانه اي تهيه شده كه از اينترنت نيز استفاده شده است. هدف اين مقاله بررسي نقش بازي در تربيت كودك و نقش بازي در رشد كودك مي باشد. علاوه بر اين به فوايد بازي و انواع بازي و تاكيد اسلام بر اهميت و نقش بازي پرداخته شده است. به وسيله ي بازي و اسباب بازي ميتوان نقش اجتماعي (ايجاد ارتباط با محيط اطراف)، حس همكاري و رشد، رعايت اصول و مقررات و قدرت ابراز وجود را در كودك تقويت كرد.