اثر بخشي آموزش والدين با استفاده از رويكرد شناختي – رفتاري بر كاهش ناسازگاري دانش آموزان پسر ششم ابتدايي شهرستان گناباد

هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش والدين با استفاده از رويكرد شناختي رفتاري - بر كاهش ناسازگاري دانش آموزان پسر ششم ابتدايي است. اين پژوهش يك مطالعه آزمايشي با گروه كنترل است كه جامعه آماري آن را كليه والدين دانش آموزان پسر دوره ششم ابتدايي شهرستان گناباد در سال تحصيلي 95 - 1394 تشكيل مي دادند. حجم نمونه پژوهش 20 نفر والد بود كه به روش تصادفي ساده چند مرحله اي از بين والدين دانش آموزاني كه در پرسشنامه سازگاري بل نمره پايين تر از ميانگين كسب كرده بودندانتخاب و به صورت تصادفي 10 نفر در گروه آزمايش و 10 نفر در گروه كنترل جايگزين گرديدند. مادران گروه آزمايش به مدت دو ماه 6 جلسه ي تقريبا 3 ساعته تحت آموزش با استفاده از رويكرد شناختي رفتاري قرار گرفتند و سپس از دانش آموزان هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. نتايج تحليل واريانس نشان داد كه بين ميانگين نمرات ناسازگاري دو گروه در مرحله پيش و پس آزمون تفاوت معني دار وجود دارد و در نتيجه آموزش والدين با استفاده از رويكرد شناختي رفتاري بر كاهش ناسازگاري دانش آموزان پسر ششم ابتدايي موثر است