بررسي نقش طراحي نماي ساختمانها بر اساس معيارهاي توسعه پايدار در حفظ محيط زيست ( با تاملي بر نماي سبز)

امروزه پايداري مسئله اي مهم بين محيط زيست و معماري به حساب مي آيد. معماران مي توانند طبيعت را به صورت مستقيم در زندگي مردم وارد كنند. در اينجا هدف هم معنوي و هم ادراكي است تا اطمينان دهد كه فضاهاي انساني جدا از دنياي طبيعي نيستند در سال هاي اخير به دليل بوجود آمدن چالش هايي در مصرف انرژي و همچنين تغييرات آب و هوايي، معماران در سدد استفاه از روش هايي نوين برآمدند. يكي از آن روش ها كاربرد نماي سبز مي باشد براي سبز كردن نما سازه هاي با فاصله از نما ساخته مي شود كه با استفاده از گياهان بالارونده فصلي يا هميشه سبز آن را پوشش مي دهند برخي از تاثيرات مفيد نماي سبز نيز همانند بام سبز است در ده سال اخير نماي سبز در معماري و توسعه شهري پايدار در جايگاه مهمي قرار گرفته است نماي سبز ساختمان به دليل سطح وسيع خود در مقياس شهري مي تواند نقش بسزايي در بالا بردن كيفيت محيط زيست شهري ايفا كند از اين رو در شهرهاي بزرگ و صنعتي ما شاهد آلودگي هاي زيست محيطي روز افزوني مي باشيم كه در اين مقاله به بررسي كلي نماي سبز و مقايسه آن با سيستم هاي ديگر سبز كردن ساختمان از جمله ديوار زنده و بام سبز پرداخته شده است و با ذكر دلايلي نشان داده مي شود كه نماي سبز نسبت به انواع ديگر سيستم هاي سبز كردن ساختمان رجحان دارد.