مقايسه عملكردي مهاربند هاي ضربدري و قطري در ساختمان هاي فلزي با ديافراگم صلب

زلزله يكي از مخرب ترين پديده هاي طبيعي است كه به صورت ناگهاني و بدون هشدار، تعداد زيادي را كشته و مصدوم نموده و خسارات زيادي به سازه ها وارد مي نمايد. سازه هاي واقع در مناطق لرزه خيز نيازمند سيستمي جهت مقاومت در برابر بارهاي جانبي زلزله هستند. اين سيستم بايد علاوه بر مقاومت و سختي كافي ، اقتصادي نيز باشند و بتوانند رفتار فرا ارتجاعي جهت جذب و مستهلك كردن انرژي از خود نشان دهند. تا كنون سيستم هاي متنوعي براي مقاومت در برابر بارهاي جانبي پيشنهاد شده و به كار رفته است. مهم ترين پارامترهايي كه در انتخاب يك سيستم مقاوم در برابر بارهاي جانبي دخالت دارند عبارتند از سختي، مقاومت بال، شكل پذيري مناسب و همچنين جذب انرژي بالا توسط رفتار چرخه اي يا هيسترزيس سيستم. معمولا در سازه ها از مهاربند هاي هم محور، برون محور و زانويي استفاده مي شود. بنابراين مهاربندي كه رفتار بهتري از خود نشان دهد، سازه شكل پذيرتري را ايجاد مي كند و در نتيجه هنگام زلزله آسيب كمتري به سازه وارد مي شود. يكي از مهم ترين خواص مهاربند هاي ضربدري ، سختي بالاي آنها مي باشد. و از نظر مقاومت و كنترل تغيير مكان هاي جانبي هنگام زلزله در محدوده ارتجاعي داراي رفتار مناسبي مي باشند ولي در محدوده غير ارتجاعي به علت سختي جانبي مهاربند ها ، قابليت جذب انرژي كمتري دارند. در اين تحقيق قاب هاي مهاربندي هم محور ضربدري و قطري 4 ، 12 و 20 طبقه در نرم افزار ETABS طراحي شده. و سپس با ا ستفاده از نرم افزار SEISMOSIGNAL و انجام آناليزهاي استاتيكي خطي و ديناميكي طيفي و تاريخچه زماني، برش و تغيير مكان سازه ها بدست آمده و با مطالعه نتايج آناليزها تأثير تغيير نوع مهاربند همگرا بر رفتار لرزهاي قاب ها بررسي مي شود. نتايج نشان مي دهد كه سازه هاي با مهاربند همگراي قطري رفتار مطلوب تري را از خود نشان مي دهند.