تحليل رابطه ميان اندازه شهر و درآمد شهرداري ها ( مورد مطالعه : شهرهاي استان مازندان)

روند پرشتاب شهرنشيني در كشورهاي در حال توسعه علاوه بر رشد اقتصادي، مسائل و مشكلات زيادي را به همراه داشته است. يكي از مهمترين مسائل، توزيع فضايي نامتوازن شهرهاست. كه موجب شده است. تلاش براي تعيين اندازه بهينه يا طيف بهينه شهرها به يكي از دغدغه هاي مهم مديران و برنامه ريزان شهري تبديل شود به رغم وجود ديدگاهها و نظرات مختلف هنوز اجماع كاملي بر سر آن به وجود نيامده است. به طوري كه با گذشت چندين دهه از شروع اين بحث همچنان عده اي موافق وجود اندازه بهينه و عده اي ديگر در مخالفت آن اظهارنظر مي نمايند هدف اصلي پژوهش پيش رو شناخت رابطه ميان اندازه شهر و درآمد شهرداري در استان مازندران است نتايج تحقيق نشان مي دهد كه از يك سو رابطه مسنقيم و معناداري بين اين دو متغير وجود دارد از سوي ديگر ضريب همبستگي ميان اين دو متغيردر شهرهاي 25 تا 100 هزار نفر بيشتر از ساير سطوح سلسله مراتبي است همچنين متغيرهاي پيش بيني كننده، توانايي تبيين 97 % از تغييرات اندازه شهر را دارا مي باشند، كه در اين ميان سه كد اول از ميان كدهاي هفت گانه منابع درآمدي، با تأثيرگذاري معنادار، به ترتيب 36 ، 41 و 32 درصد از تبيين تغييرات اندازه شهر را بر عهده دارند.