تأثير اقليم بر شكل‌گيري عناصر معماري تبريز

تبريز بزرگترين و پرجمعيت ترين استان آذربايجان شرقي محسوب مي شود. اين شهر خود داراي بافتها متفاوتي است. رطوبت و بارندگي زياد و آب و هواي سرد و خشن منطقه عامل اصلي شكل گيري معماري و شهرسازي اين منطقه گرديده است. طوريكه بافت شهر و روستا بصورت متراكم و فشردت جهت جلوگيري از نفوذ هواي سرد بداخل ساختمانها و ايجاد سايه در تابستان مي باشد. مي باشد. و روند گسترش بافت شهري و روستائي بنابراين اساس اولويتهاي اقليمي و به ترتيب از سمت شمالي و جنوبي يا شرق و غرب گسترش مييابد. مجموعه اين عوامل در كنار عامل درونگرايي، سبب ايجاد معماري منحصر بفردي شده كه مي توان اقليم را علت اصلي شكل گيري آن دانست. دگرگونيهايي كه در حين اجراي تغييرات و نوسازي در شهرهاي تاريخي ايران بويژه تبريز بوجود آمده، سبب تغيير فرم و سازه ساختمان هاي مسكوني شده است. در نتيجه لازم است كه بعضي از قانون مندي هاي روش طراحي متناسب باعامل تأثير گذار فرهنگ و اقليم در ساختمان هاي مسكوني جديد شهر تبريز مشخص و با در نظر گرفتن امكانات و فناوري هاي جديد و همگون با معماري سنتي، مدلهاي طراحي جديدي پيشنهاد شود. پيشنهاد طرحهايي موافق با خواسته ي فرهنگي و اجتماعي ساكنين و همچنين تلفيق معماري بومي منطقه با در نظر گرفتن فرآيند تأثير اقليم منطقه بر معماري خانه ها از اهميت بازرسي برخوردار است. طراحي ساختمان هاي مسكوني همگام با فرآيند اقليم، هنگامي مقبوليت و مصونيت خود را تثبيت مي كند كه از معيارهايي برخاسته از توان سرزميني و نياز جامعه آن منطقه شكل بگيرد و با گذشت زمان همچنان توان پاسخگويي خود را حفظ نمايد.