نقش خوانايي خيابانها در فضاي شهري (نمونه موردي: خيابان احمدآباد شهر مشهد)

ﻓﻀﺎﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﺷﻬﺮ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻓﻀﺎﻫﺎ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﺷﻬﺮي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻌﺎﻣﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺟﻨﺐ و ﺟﻮش ﺷﻬﺮي در آنﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﮐﻤﯽ و ﮐﯿﻔﯽ ﺧﻮد رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. ﯾﮑﯽ از اﺻﻮل و وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﻃﺮاﺣﯽ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺧﻮاﻧﺎ ﺑﻮدن آن اﺳﺖ. ﻧﺎﻇﺮي ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎي ﺷﻬﺮي ﺧﻮاﻧﺎ دارد وﺑﺎ آن آﺷﻨﺎﺳﺖ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺗﺎزه اﺣﺴﺎﺳﯽ ﺷﻬﺮ را ﺑﯽ آﻧﮑﻪ ﺧﻠﻠﯽ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ واﺻﻠﯽ وي از ﺷﻬﺮ وارد آﯾﺪ ﺟﺬب ﮐﻨﺪ و ﻫﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﺎزه ﺑﺎ ﻋﻮاﻣﻞ ﻗﺪﯾﻤﯽ در ﺗﻤﺎس و ارﺗﺒﺎط ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮدﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﯾﺎﺑﯽ ﺑﺮاﯾﺶ آﺳﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﮐﺎﻣﻼ از ﻣﺤﯿﻄﯽ ﮐﻪ در آن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ آﮔﺎه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﺑﺮآن اﺣﺎﻃﻪ دارد. آﻧﭽﻪ ازﻧﺎم ﺧﯿﺎﺑﺎن درﻗﺪم اول ﺑﻪ ﯾﺎدﻫﺮﮐﺲ ﻣﯽ اﯾﺪ ﻫﻤﺎن ﻧﻘﺶ ﺑﺎرزﺗﺮددوﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﯾﮏ راه ﻋﺒﻮري اﺳﺖ درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ ازﻋﻨﺎﺻﺮﻣﻬﻢ ﺷﮑﻞ دﻫﻨﺪه ﻓﺮم اﺻﻠﯽ ﺷﻬﺮ ﻧﻤﺎدﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺑﺮﻗﺮارﮐﻨﻨﺪه ارﺗﺒﺎط ﻓﻀﺎﯾﯽ و اﺗﺼﺎل ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﺷﻬﺮي ﺑﻮده و ﻫﻤﻮاره ﻣﻮردﺗﻮﺟﻪ ﺷﻬﺮﺳﺎزان و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰان ﺷﻬﺮي ﻗﺮار داﺷﺘﻪ اﺳﺖ اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎر ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻣﻨﻈﺮﺧﯿﺎﺑﺎن ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺧﻮاﻧﺎﯾﯽ را ﮐﻪ اوﻟﯿﻦ و ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺗﻮﻗﻊ ازﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ اﯾﺪ و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر راﺣﺖ و ﭘﻮﯾﺎ درآن اﺳﺖ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮارداده و روﯾﮑﺮدي را ﺑﺮاي ارﺗﻘﺎ اﯾﻦ ﮐﯿﻔﯿﺖ اراﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ اﯾﻦ روﯾﮑﺮد ﺣﺮﮐﺖ و دﯾﺪﻫﺎي ﻣﺘﻮاﻟﯽ درﻣﻨﻈﺮﺧﯿﺎﺑﺎن را ﻣﻮردﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﻣﯿﺪﻫﺪ و ﺑﺎ ﺷﺮح ﯾﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮردي از ﺑﺎزﻃﺮاﺣﯽ ﺧﯿﺎﺑﺎن اﺣﻤﺪ آﺑﺎد ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ، ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺻﺮﻓﺎ ﮐﺎﻟﺒﺪي ﺟﻬﺖ ارﺗﻘﺎ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺧﻮاﻧﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﺧﯿﺎﺑﺎن دارد