طراحي تالار شهر و شوراي شهر (پلازاي شهري) با رويكرد اجتماعي

ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻌﻤﺎري اﯾﺮان ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ اﺳﺘﺨﻮاﺑﻨﺪي ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ اﯾﺮان ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮاﯾﻨﮑﻪ ﺗﺎﻣﯿﻦﮐﻨﻨﺪه ﻧﯿﺎزﻫﺎي روزﻣﺮه اﻓﺮاد ﺷﻬﺮ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻣﺤﻞ ﺗﺠﻤﻊ، دادوﺳﺘﺪ، ﮐﺎﻧﻮن ﺷﻮرشﻫﺎ و اﻋﺘﺼﺎبﻫﺎ، ﺳﯿﺎﺳﺖﻣﺪاريﻫﺎ، ﻣﺤﻞ ﭘﺨﺶ اﻃﻼﻋﺎت، ﻣﺮاوده، آﺷﻨﺎﯾﯽ و ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت ﻧﻘﺶ ﻣﮑﺎﻧﯽ اﻣﻨﯿﺘﯽ را اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﻻزم ﺑﻪ ذﮐﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﯿﺎدﯾﻦ، اﻣﺮوزه ﺑﺎ ﻧﺎم »ﭘﻼزاي ﺷﻬﺮي« ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﺷﻬﺮ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽﺷﻮد. اﻣﺎ در اﯾﺮان و ﺧﺼﻮﺻﺎً در دوران ﻣﻌﺎﺻﺮ در اﺛﺮ ﺗﺤﻮﻻت و دﮔﺮﮔﻮﻧﯽﻫﺎي ﺣﺎﺻﻠﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ اﯾﺮان از اﯾﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻋﺪم ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ و ﭘﻮﯾﺎﯾﯽ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻋﺪم وﺟﻮد ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺟﻬﺖ ﺗﺠﻤﻊ ﺷﻬﺮوﻧﺪان از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﺸﮑﻼت ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻟﺬا ﻧﻘﺸﯽ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﻮﺟﻮد در ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﻤﺎري و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮان داﺷﺘﻪاﻧﺪ و ﻋﺪم ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ در دوران ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﺨﺼﻮص در ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ اﻧﮕﯿﺰه اﺻﻠﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ و ﺣﻔﻆ ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ و ﭘﻮﯾﺎﯾﯽ ﺷﻬﺮ را ﻓﺮاﻫﻢ آورد.