بهينه‌سازي وزن عرشه پل‌هاي دوعنصري با تيرورق I شكل با استفاده از روش الگوريتم ژنتيك

بشر همواره به دنبال راهي براي حمل و نقل كالا از محلي به محل ديگر بوده است. حمل و نقل از طريق رودخانه توسط قايق هاي اوليه، اولين روشي بود كه بشر بدان دست يافت. هرچند كه امروزه نيز حمل و نقل رودخانه اي يا دريايي ارزانترين نوع حمل و نقل مي باشد، ليكن بايد به اين نكته توجه داشت كه رودخانه و يا دريا در هر امتداد يا مسير دلخواه وجود نداشته و بشر ناگزير به استفاده از راه هاي زميني بوده است. ليكن لزوم سرعت بيشتر در ارتباطات و همچنين سنگين تر شدن محصولات و استفاده از وسايل حمل و نقل پيش رفته تر نظير گاري و امثال آن، سرانجام روزي بشر را به اين فكر انداخت كه براي عبور از دره ها و رودخانه ها، معبري ايجاد نمايد كه امروزه به آن پل مي گوييم. در اين تحقيق، مسيله طراحي پل هاي دوعنصري با تير ورق I به صورت يك مسيله استاندارد بهينه سازي بيان شده است. تابع هدف، وزن نهايي عرشه پل در نظر گرفته شده است كه تحت قيود مقاومت و خدمت پذيري مصالح در قالب حدود مجاز تنش و تغيير مكان براساس آيين نامه بارگذاري پل هاي ايران و آشتو به روش ضريب بار و مقاومت مورد بررسي قرار مي گيرد.