تأثير معماري بيونيك بر سازه در زمينه معماري پايدار

انسان از دير باز همواره در حال الهام گيري از طبيعت در ساخت و ساز خود بوده است. در طول تاريخ تكامل هر گاه مسير حركت بشر از رفتار طبيعت فاصله گرفته سبب اين شده است پديده هاي مشهودي به عنوان آسيب هايي يا معضلات ويژه اي پديد آيند. پيروي او از طبيعت در آثار هنري و معماري ديده مي شود كه موجب خالق آثار بسيار زيبا و گوناگون شده است. معماري بيونيك به مفهوم الهام پذيري از طبيعت در طراحي بنا مي باشد، اگرچه خود بيونيك به عنوان يك علم نوپا است اما فعاليت بيونيك دانان را كه همواره در جست و جوي يك الگوي زنده براي توجيه هر پديده هستند مي توان در حوزه علوم كاربردي مطرح كرد. براي توسعه و پرورش فرم هاي معماري كه در طبيعت يافت مي شوند قوانين اساسي وجود دارند كه مي توان اغلب آنها را در ساختمان هاي نوين و بديع به كار برد نتيجه اين كار طراحي عالي است كه كارايي سازه اي نياز عملكرد و زيباشناسي با يكديگر تركيب شده اند. مبحث معماري بسيار گسترده و زيبا است لذا همه مطالب و نوشتن در مورد بناهاي بيونيك و طراحان اين سبك در اين مقاله جاي نگرفته است. روش پژوهش، كيفي و توصيفي تحليلي و داده ها و اطلاعات پژوهش و تحليلي اطلاعات به شيوه كتابخانه اي و اسنادي گردآوري است. هدف از اين پژوهش به بررسي چگونگي تاثيرات معماري بيونيك بر سازهاي معماري است.