بررسي عناصر معماري در مسكن ايراني و تناسب آن با فرهنگ معماري ايراني

عشق و هنر معجوني است كه اگر در دستان هنرمندي جاري شود اثري مي سازد اصيل و ماندگار كه هر چه هم گرد و غبار تاريخ بر آن بنشيند باز هم زيباي هايش چشم نواز است و دلربا... هنر وقتي با تفكر آدمي در هم مي آميزد جلوه هايي ديدني خلق مي كند. انسان هنرمندانه همه ي حواسش را براي ساختن آنچه در ذهنش است خرج مي كند تا حاصل تفكراتش را بيافريند . گاه سال ها طول مي كشد تا همه ي آنچه كه مي خواهد را بسازد. گاه آنچه كه تنها براي لحظه اي از ديدن آن لذت مي بريم و سر شار از ذوق مي شويم حاصل دستان چندين هنرمند است كه با تمام وجود و روزها و شب ها به جاري كردن هنرشان مشغول بوده اند . معماري ايراني يكي از جلوه گاه هاي هنر است كه در گوشه گوشه ي ايران در بناها دلبري مي كند. بناهايي كه از ساعت ها ديدنشان سير نمي شوي و همه ي حواس آدمي را در خود غرق مي كنند. هر چه قدر هم كه ساختمان هاي كوتاه و بلند امروزي در شهرها قد علم كنند باز هم ذره اي از چشم نوازي معماري در بناهاي قديمي تر كم نمي كنند . معماري اصيل ايراني هنوز هم تماشايي است . معماري در ايران اصالتي غير قابل انكار دارد و اين اصالت را مديون عناصري است كه شناسنامه ي اين هنر را تشكيل مي دهند . در اين مقاله سعي شده كه عناصر به كار رفته در معماري ايراني بررسي شود و اين كار از طريق مطالعات كتابخانه اي و ميداني صورت پذيرفته است .