تبيين شاخص هاي توسعه شهري پايدار در شهرهاي كويري نمونه موردي : شهر زابل

شهرها با رشدهم معني هستند و به طور فزاينده در معرض بحران هاي ناگوار به ويژه در كشورهاي در حال توسعه هستند فقر، فقدان خدمات شهري، نزول زيربناهاي موجود، تخريب محيط زيست و... لذا با توسعه شهرها مطرح شدن اصل پايداري در توسعه مبنا قرار گرفت. توسعه شهري پايدار سلامت اجتماعي و اكولوژيكي بلندمدت شهرها را بهبود مي بخشد و بر اين اساس راستاهاي اصلي پايداري شهري بايد زمينه هايي از قبيل :احياء سيستم هاي اكولوژي بومي و طبيعي، اقتصاد پايدار، وسيله نقليه شخصي كمتر،دسترسي آسانتر، استفاده درست از منابع، حفظ فرهنگ بومي و محلي، مشاركت مردمي و خود جوش ،اكولوژي اجتماعي سالم، مسكن و محيط زندگي مناسب را دربرگيرد. اهدافي كه اين پژوهش به دنبال آن مي باشد استفاده درست از منابع عمومي جهت كاهش آلودگي ها و حركت به سوي پايداري، زنده نگه داشتن سيستم هاي بومي و طبيعي منطقه، حفظ فرهنگ بومي و محلي منطقه و مشاركت مردم در سلامت اجتماعي است. در اين تحقيق از روش مطالعه كتابخانه اى و جستجوهاى اينترنتى و بررسى مقايسه اى نظريات مختلف در زمينه پايدارى شهرها كه در متون و مقالات داخلى و خارجى چاپ شده اند استفاده شده و سپس با تحليل نقاط ضعف وقوت آنها سعى شده تلفيقى از نقاط قوت آنها صورت گيرد و مجموعه نسبتا جامع و كاملى از شاخص هاى پايدارى شهرى كه به تمام ابعاد و مقياسهاى مختلف مى پردازند ارايه گردد و در نهايت پس از بدست آوردن شاخص هاى پايدارى شهرى در مناطق كويري به بررسي تطبيقي اين شاخص ها در شهر زابل پرداخته شد كه نتايج بدست آمده حاكي از آن است كه اين شهر گذشته پايداري را پشت سر گذاشته و در اين عصر پايداريش را در تمامي جوانب از دست داده است.