بررسي روش ساخت بنا، مصالح و تزئينات در دوره تيموريان نمونه موردي مسجد جامع هندوالان،مدرسه دو درمشهد و مسجد جامع و مدرسه گوهرشاد در هرات

معماري ايران از تاريخ حكمت اصول و بويژه پديده هاي شگرف هنرهاي معنوي سخن مي گويد و هنرهاي وابسته مانند گچ بري، نقاشي، طاقبندي، گنبد، مناره و.... در ادوار اسلامي رشد فراواني پيدا كردند. در دوران نسبتا طولاني و تاثيرگذار حكومت تيموريان در ايران، سرزمين تيمور به سرزمين امپراتوري و نواحي توف به تقسيم مي گرديد و تيمور عملا تمام معماران، هنرمندان و پيشه وران و صنعتگران ماه را از كليه بلاد تحت امر خود به سرزمين مركزي امپراتوري خويش يعني سمرقند و بخارا (ازبكستان امروزي) آمده بود و يكي از پررونق همين دوره هاي هنر اسلامي دوره تيموريان مي باشد كه علاقه آن ها به خواندن بسيار زياد بود و هنر نگارگري يا نقاشي ايراني و نيز خوش نويسي در اين دوره از تاريخ ايران به شكوفايي قابل توجهي دست يافت و به عنوان يكي ديگر از ويژگي هاي معماري ساير نقاط برشمرد. اما آنچه مسلم است ميل به عظمت گرايي در سازه ها و تزيينات متنوع مي باشند و معماري اين دوره نظامي منسجم و پنج تيمي مستحكم بود و در اين مقاله به بررسي بناها، مصالح و تزيينات دوره تيموري مي پردازيم تا با معماري پر از عظمت اين تور آشنايي پيدا كنيم و چند نمونه از بي شمار بناهاي اين دوره مانند (مسجد جامع هندوالان، مدرسه دودر در مشهد و مسجد جامع و مدرسه گوهرشاد در هرات) را نام برد و توضيحاتي درباره تزيينات، ساخت و مصالح اين بناها آورده شده است. اين بررسي براساس روش توصيفي - تحليلي تاريخي به ثمر رسيده است از اطلاعات با مطالعات كتابخانه اي نيز حاصل شده است.