مطالعه تأثير فرم در فضاهاي معماري بر ارتقاء يادگيري كودكان

دوران كودكي يكي از مهم ترين دوران زندگي انسان است و آنچه كودكان از فضاي اطراف خود دريافت مي كنند بيشتر از بزرگ سالان است درنتيجه تاثير بيشتري از فضا مي پذيرند در اين ميان فرم زبان فضاست و طراحان و معماران از طريق طراحي فرم مفهوم فضا را انتقال مي دهند ازاين رو استفاده از فرم هاي مناسب معين كه با محتوا فضا هماهنگ باشند مي تواند با تاثير بر روي ذهنيت كودك موجب افزايش رشد فكري و يادگيري او شود درنتيجه هدف تحقيق پيش رو تاثير فرم در فضاي معماري بر روي كودك و تاثير آن بر ارتقاء يادگيري او مي باشد. درواقع مي توان فرم را به عنوان ابزاري كار در اختيار طراحان و معماران قرار دارد با توجه به اينكه كودك تجربه خاصي از زندگي ندارد و از فرم ها و اشكال و فضا مفهوم كلي دريافت مي كند و تاثيرپذير از محيط است درنتيجه استفاده از فرم هاي مناسب در طراحي فضا با توجه به تاثير هر فرم ،مثلا فرم هاي بي قاعده كه كودك را وادار به خيال پردازي مي كند و او را تحت تاثير قرار مي دهد اين تاثير اگر در جهت رشد فكري كودك باشد درنتيجه باعث افزايش يادگيري او مي شود. روش انجام مطالعات به صورت مطالعات كتابخانه اي و بهره گيري از ضوابط طراحي براي كودكان مي باشد بر اين اساس روش استفاده شده در اين نوشته توصيفي است.