استعاره و تأثير آن در اثر معماري و طرح مايه

فرايند طراحي، مجموعهاي از فعاليت هاي پيچيدهاي است كه در ذهن طراح رخ ميدهد. كثرت عوامل تاثيرگذار بر طراحي، انتظام و وحدت بخشي به اين فعاليت ها را دشوار ميسازد. در اين صورت طراح ناگزير است به مدد نيروي خلاقيت، انديشه خود را در جهت ايجاد طرح مايه هدايت كند. استعاره تلاش ميكند با قرار دادن مسيله در جنبه اي ديگر، عرصه اي جديد فراروي نهد، عرصه اي كه بتوان در آن انديشه و احساس آدمي را به چالش كشيد و فرصتي را براي طراح فراهم نمايد تا اعتقادات و باورهاي خود را به زبان معماري و در كالبدي متفاوت بيان نمايد. استعاره امكان ايجاد هويت و شخصيت متفاوت و توجيه يافته هر طرح معماري را فراهم مي نمايد. طراح، فراتر از انديشه استدلالي عالمان و انديشه شهودي عارفان، خلاقانه در پي يافتن راه حلي براي مسيله طراحي است. در عين حال، ابزارهايي براي تقويت ذهني و قدرت انديشه طراح وجود دارد كه استعاره يكي از مهم ترين آن هاست و با پرورش نيروي انديشه و خلاقيت، در توليد طرح معماري و طرح مايه اثر مي گذارد. روش تحقيق به صورت تحليلي و توصيفي انجام پذيرفته و هدف تحقيق، آشنايي با جايگاه استعاره در ادبيات و فلسفه و كاربرد آن در معماري است تا طراح بتواند به مدد نيروي خلاقيت و از طريق جابه جايي انديشه از عرصه اي به عرصه ديگر، به مسيله طراحي تقرب يابد و براي اثر معماري معنايي جديد خلق كند.