گسترش فيزيكي شهر و تاثير آن بر تغيير كاربري اراضي با استفاده از مدل آنتروپي شانون (مطالعه موردي : شهر قزوين1377- 1390)

سير تكوين شهر و شهرنشيني در ايران همواره با فراز و نشيب هايي همراه بوده است ، اما دگرگوني هاي كمي و كيفي شهرنشيني كشور طي نيم قرن اخير بسيار متفاوت از پيش از آن است . دولت پس از مشروطيت و به ويژه بعد از اصلاحات ارضي ، در سياست ها و اقدامات خرد و كلان خود به نفت و درآمد هاي آن تكيه نمود . درآمدهاي حاصل اين درآمدها در اقتصاد شهرهاي كشور بسيار موثر واقع شد . تزريق درآمدهاي نفتي ، سياست و اقدامات دولت در زمين و مسكن ، اجراي طرح هاي گسترده توسعه شهري و ... در شهرهاي بزرگ و كوچك منجر به رشد تعداد جمعيت و تغيير عملكرد رشد و گسترش شهرها گرديد به نحوي كه اين دگرگوني و تغييرها سبب شد تا شهرها ، بسيار بيقواره گسترش يابد . شهر قزوين از جمله شهرهاي كشور است كه تحت تاثير اين سياستها قرار گرفته و جمعيت و مساحت آن افزايش يافته است . سيا س تهاي دولت از جمله افزايش محدوده و پي شنهادات طرح جامع ، واگذاري زمين و ت صميمات مديريت شهري مبتني بر تغيير كاربري ف ضاي سبز و باغات به ديگر كاربري ها زمينه را براي گسترش فيزيكي و تغيير كاربري اراضي داخل محدوده و پيرامون شهر فراهم نمود . پژوهش حاضر به بررسي نقش دولت در گسترش فيزيكي ، تغييركاربريارا ضي ك شاورزي ، باغات و زمين هاي باير پيرامون شهر قزوين طي سال هاي 1377 ، 1385 و 1390 پرداخته ا ست . نتايج پژوهش نشان ميدهد كه دولت در گسترش شهرهاي ايران از جمله شهر قزوين نقش موثر داشته است .