برنامه ريزي طراحي پارك هاي منطقه اي شهري مبتني بر رويكردCPTED (نمونه پارك آزادگان دورود)

امروزه توجه به مفهوم امنيت شهروندان و روش هاي ارتقاي آن از اولويت هاي اساسي طراحان و نظريه پردازان شهري محسوب مي شود. افزايش امنيت محيطي در راستاي بهبود كاربري هاي فضاهاي شهري از مهم ترين كاركردهاي است كه جوامع پيشرفته در زمينه علوم اجتماعي، مديريتي و طراحي محيط به آن توجه دارند. تبيين ويژگي و اثرات مرتبط بر نقش كاربري شهر بر كاهش جرايم شهري و كاستن از وقوع جرم موضوع مستقل و با اهميتي است . آنچه از امنيت به عنوان دريافت ديني و ذهنيات مي شود ناشي از ساختار و چيدمان بوكسيت است لذا براي افزايش آن بايستي معيارها و استانداردهاي براي طراحي فضاهاي شهري در نظر گرفت. رويكرد CPTED از جمله حكومت هايي است كه بر كاهش جرم و توسط طراحي محيط تاكيد دارد. البته اين قوانين بر پايه رفتارهاي جوامع غربي شكل گرفته اند. در اين تحقيق با استفاده از داده هاي انساني، شارش افراد در مناطق مختلف پارك اندازه گيري شده و با برداشت هاي مي داني و مقايسه ميزان استفاده از مناطق مختلف پارك توسط مردم از طريق پرسش نامه و مرور متون و منابع به معايب و مزايا و نواقص فضاهاي مختلف پارك آزادگان دورود با توجه به رويكرد CPTED در قالب جدول سوات پرداخته شده و در نهايت پيشنهادها و راه حل هاي پيشنهادي در جهت بهبود الگوي برنامه ريزي طراحي پارچه شهري ارايه گرديده است. نتايج يك پژوهش نشان مي دهد كه در كشورهايي كه ساختار فرهنگي و اعتقادي عميق تري دارند بايستي رويكرد CPTED و معيارهاي آن را در رابطه با شاخصه هاي طراحي محيط لحاظ نمايند.